Rzeka niezmienności

Niesie mnie rzeka nurtem ze sobą
Gości życzliwie milczącą wodą
Trwa tak niezmiennie, nie chcąc się zmieniać
Jakby się chroniąc od zapomnienia
Bym mógł tu zawsze uciec przed życiem
I poczuć łączność z tym, co przeżyte
Abym uwierzył, że w zmiennym świecie
Jest coś, co stałość ze sobą niesie
Od lat to samo koryto żłobiąc
Rzeźbiąc kamienie z jednaką mocą
Tym samym łąkom przynosząc wodę
W lasach tych samych czerpiąc ochłodę
Od wierzb zmurszałych biorąc pokłony
Dając w sitowiu ptakom się schronić
Gdzie płaz wszelaki szuka zwilżenia
Bóbr niestrudzenie stawia żeremia
Czapla nogami cienkimi brodzi
By ostrym dziobem rybę ugodzić
I na owada czai się karaś
Gdy się do wody zbliży ofiara
Płoć stara umknąć się przed szczupakiem
Rak przed jaszczurką cofa się rakiem
Na brzegu bocian norniki łapie
W trawach nasiona skubią żurawie
Wydra wykrada jaja z gniazd ptakom
Bacząc, by z z góry nie runął jastrząb;
A woda wąskim korytem płynie
To się rozlewa w płytkiej dolinie
To się w meandrach leniwie toczy
To znów z hałasem kaskadą skoczy
Raz minie mostek, raz konar zmoczy
Drzewa, co stało kiedyś na zboczu
Brzeg ma błotnisty, pełen pijawek
To znów go zmienia w plażowy piasek
To płynąc w trzcinach, to pod urwiskiem
A czasem wierzchem równiny łysej
Wije się cicho przez bory gęste
Skrada najdzikszym puszczy ostępem
Oplata wężem pól i łąk kępy
Zamyka bagna w zakola wstęgi
Czasem rozleje się za zakrętem
By znów do rynny wrócić zagłębień;
I choć, że płynie wszystko się zdaje
I że ulega ciągłej przemianie
Mimo, że rzeka niesie mnie prądem
Wciąż zaskakując innym wyglądem
To w niej nie widzę żadnej przyszłości
A tylko stałość w swojej zmienności
Bo chociaż zmienia się moje życie
Rzeka trwa ciągle w swoim korycie
W miejscu tym samym mogę ją znaleźć
Taką, jak dawno temu poznałem -
Będąc od zawsze w niezmiennych ruchu
Dla mnie stałością jest w swoim duchu
I w żadne panta rhei nie chcę wierzyć
Nad stałą rzeką wśród zmiennych przeżyć

2011