Pamięci Mirka B.

Najpierw była nadzieja

i marzenia

świat stał otworem

żyłeś miłością

i o niej nam śpiewałeś.

Gdy życie niszczyło marzenia

zostawała tylko nadzieja

którą żyłeś tyle lat

- coraz mniej nadziei

coraz więcej bólu

rozterek zwątpienia

i samotności...

a łąki zastąpiła noc.

Na końcu była tylko rozpacz

rezygnacja i twój kres.

Tyle nam z siebie dałeś

nic sobie nie zostawiłeś

bo nie ma nic za nic

i piękno z bólu się rodzi

każda chwila rozkoszy

przy twoich piosenkach

wypruta jest z żył twoich.

Idolu wrażliwych serc

dawałeś z tego czego nie miałeś

teraz zostały tylko wiersze

i muzyka -

twój testament

i zapis walki ze światem

z którym przegrałeś

by go pokonać.

Ostatni bardzie ostatni poeto

geniuszu uczuć

mesjaszu który oddał swe szczęście

by dać szczęście innym

codziennie zmartwychwstajesz

w sercach naszych.

Nie miniesz jak deszcz

nie uciekniesz w noc

nie pozwolą na to

twoje anioły.

2010

Epitafium dla strażaka

Mym przeznaczeniem jest ogień

a kresem moim płomienie

nie złożą zwłok moich w grobie

gdy w ogniu znajdę spełnienie

Szukałem drogi daremnie

pragnąłem serce odmienić

zbyt dużo zła było we mnie

nie dla mnie szczęście na ziemi

Lecz sposób znalazłem pewien

by słabość swoją odkupić

- gdy żyć nie mogłem dla siebie

umierać będę dla ludzi

Zły owoc złe rodzi drzewo

palą je ludzie niepomni

że z niego pochodzi ciepło

a płomień czyni je dobrym

I mnie więc z ogniem się złączyć

by zła wypalić brud w śmierci

a ty wiedz kiedy mnie wspomnisz

żem tobie życie poświęcił

1994-96

Pożegnanie marynarza

Już mil niewiele pokonać zostaje
i wkrótce okręt do portu zawinie
w bramach którego ciebie zostawiłem
lecz w którym dziś już ciebie nie odnajdę

Znam już bezkresy małości mej duszy
wiem żem zbyt słaby by siebie pokonać
i choć los przyszłość wciąż przede mną chowa
nie dla mnie rozkosz u stóp twoich służyć

Proszę więc boga by znalazł żeglarza
który sam silny na pokład cię weźmie
jak dziecko chroni jak damę poważa
mój rejs samotnym musi zostać jeszcze.

1994

Latarnia

Wiele już nocy samotnej żeglugi
co raz to inne światło serce łudzi
daleko nikły blask tamtej latarni
- nie zdoła łodzi do przystani wrócić

Dziś ciałem słaby i duchem kaleki
nie ma śmiałości żeglarz oczu podnieść
by w smudze drogiej wstydem nie zapłonąć
- jej to poprzysiągł wiernym być na wieki.

1993-94

Tamten adres

Znowu dziś tam byłem
znalazłem odwagę
choć drzwi się zmieniły
czułem ciebie prawie

I tyle i koniec
a było tak blisko
zwilgotniały dłonie...
znów przyśni się wszystko

Wiary mało we mnie
coś mi truć się każe
nie chcę być natrętem
nie chcę grzebać marzeń.

1993-94

Taką cię pamiętam

Tęsknię za słodką panią rozzłoszczoną,

za gromem w oczach, usty ściągniętymi,

tęsknię za drogą, pochmurną osobą,

za każdym dąsem, kaprysami twymi.

Pragnę uśmiechu, który jest jak promyk,

co w śniegu brylant spogląda nieśmiały,

głośnego śmiechu, pełnego swobody,

dziecka radości - on świat zmienił cały.

1993-94

Twoje imię

Kiedyś obrazów twarzy twej w mych myślach

Anielską bielą spłowieją pastele

Ruchy bogini spłoną w niemych filmach

I oczy zgasną jak diament w popiele

Nie znajdę w sercu nimfy głosu brzmienia

Ale zachowam dźwięk twego imienia

Kwiatów różanych woń w przeszłość ulata

Amarant nieba nad plażą przygasa

Rozkrada Chronos skarby tego lata

I broni słońcu igrać w twoich włosach

Nie smakujemy lodów już we dwoje

Ale pamiętam ciągle imię twoje

Kropelek potu perły znikły z czoła

Autostrad z pyłu zmyłaś skórę drżącą

Rozgrzanej której musnąć wtedym zdołał

Iskrzącym w rzece rozpalonej słońcem

Nic mi twojego już nie pozostało

A tylko imię - tak boleśnie mało

1992-93

Sam

Odchodzą ludzie
cichnie muzyka
słońce przygasa
zamykam książkę
nie mogę już pisać
pustka mnie ogarnia
ze smutku wychodzą
najczarniejsze myśli
- jestem sam
nie modlę się
nie śpię
leżę
chcę być przy tobie
i milczeć
nie chcę twojego życia
bo się go boję
chcę twojego widoku
oszukuję sam siebie
że mogę mieć wszystko
że żyję i mogę być z wami
zostanie mi zawsze
samotna samotność
normalność jest straszna

1992

Jurkowi

Aniele do ludzi
za karę posłany
mężczyzno z dziecka
sercem złotym
tułaczu naiwny
bez bliskich bez domu
za co cię bóg twój
losem tym ukarał
czemu pozwala ci
szukać nie znajdując
perły przyjaźni
rzucać między świnie
gdy ciebie Jurku
na ziemi zabraknie
ostatnia kropla
poczciwości zginie
dzieci nie mając
ojcem wszystkich jesteś
lecz świat wyniszcza
tych co śmią być inni
opuścił cię pan twój
może ci zazdrości
czym są twoje winy
przy takiej miłości

1992

Strach

Boję się

boję się żyć

boję się coś zmienić

boję się być nikim

boję się ludzi

nie zawsze boję się boga

boję się być dobry

boję się zła

boję się ciebie

boję się żyć

boję się umrzeć

mam dwadzieścia jeden lat

1992

Lenistwo

Grzech którego nie ma
bo grzeszą nim wszyscy
tylko rzadziej lub częściej
czasem nie robią nic innego
żyją pracują
ciężko pracują
to z lenistwa
ja byłem kiedyś mniej leniwy
ale gdy się nie ma celu
czy można być leniwym
nie mam celu
nie mam dążeń
więc nie jestem leniwy
mam marzenia
małe głupie
marzenia leniucha
i tchórza

1992

Co potem?

Co będzie gdy umrą

wszystkie ideały

i ośmieszona zostanie

ostatnia mrzonka

gdzie jest granica

którą przekroczywszy

nie znajdę usprawiedliwienia

oddaję światu kolejne bastiony

ulegam bez walki

tylko tam w środku

jeszcze trochę boli

jeszcze

1992

Ludzie są dziwni

Ludzie są dziwni

niszczą bo kochają

zabijają by pomóc

im lepsi tym bardziej grzeszą

myślą że wiedzą

potrafią rozumieją

- sądzą

buntują się

przeciwko światu

który kochają

i któremu zawsze

w końcu ulegną

wolą mniej a dłużej

gorzej a bezpieczniej

gdy im się nudzi

robią to co konieczne

znają się na wszystkim

prócz miłości

ale wszyscy kochają

1992

Nienormalna

Widziałem dziś nienormalną
mówiła do siebie i biegała
dzieci się śmiały
dorośli milczeli
nie zwracali uwagi
chora umysłowo - myśleli
biedaczka
kiedyś ich bóg powie jej
odpuszczają ci się twoje grzechy
a ich zabije

1992