Do prostego wyborcy

Gdy znów gdzie tylko da się wszędzie

Przylepiać zaczną gęby głupie,
Gdy najważniejszy dla nich będziesz,
Zanim cię będą mieli w dupie;
Nim naród gnany owczym pędem
Naiwnie w kłamstwo wieczne wierząc,
Że głosowanie prawo święte,
Przyszłość powierzy swą szalbierzom;
Gdy zaczną na tysięczną modłę
Ojczyznę szarpać deklinacją
I łudzić kolorowym godłem,
I judzić "historyczną racją",
O prawdzie, wierze i przyszłości,
O ojcach, dziadach i sztandarach,

O odnowieniu moralności,
O bohaterach i ofiarach,

O spadkobiercach i tradycjach,

O dobrobycie i godności,

O osiągnięciach i ambicjach,

I o społecznej wrażliwości;

O robotnikach i etosie,

O wolnym kraju i postępie,

O sojuszników gotowości

I o rodzinie ojczyzn wielkiej;

Gdy komu głos swój oddać trzeba
Z ambon wyłożą dusz suflerzy,
Bo im sam pan bóg szepnął z nieba,
Jak o interes dbać należy;
Gdy polemika się rozchami
Do obrzucania innych gnojem,
Gdy straszyć będą się sądami,
Wzajem wywloką brudy swoje.
- O, przyjacielu mój ty biedny,
Pluń w gęby w duchu z ciebie drwiące!
Wiedz, że twój głos jest im potrzebny,
By zdobyć władzę i pieniądze;
Wiedz, że to bujda w podłych pyskach,
Gdy ci wołają: "To dla ciebie!",
Że w ciszy dzielą stanowiska,
By tylko im się żyło lepiej;
Że chociaż chcą być elitami,
Splendory marzą im się wielkie,
To tak, jak gówno muchy mami,
Władza przyciąga męty wszelkie.
Nie daj cwaniakom rżnąć się głupim,
Niech ich jest fałsz, a twoja prawda,
Krzyknij, gdy głos twój przyjdą kupić:
"Bujać - to my, panowie szlachta!"

2011

inspiracja / parafraza: Julian Tuwim