Usłyszcie mój krzyk

                                   Ryszardowi Siwcowi -

                                   w 102. rocznicę urodzin

Wielki bochen, złote kłosy

Czołgi stalą rwą granice

Młodzież w pląsach ręce wznosi

Asfalt miażdżą gąsienice

Jak tu z twarzy wstyd wymazać

Przerwać ludzi zgubny letarg

Wyrwać z chocholego tańca

Gdzie nic ludzkiej twarzy nie ma?

Śpiew, orkiestra, tańczą, klaszczą

"Cisza! Do was chcę dziś mówić"

Tłum wiruje nad przepaścią

"Stójcie! Pora się obudzić!"

Tu mazurki, polonezy

Tam benzyna, błysk, pochodnia

Nie przerywa nikt imprezy

Niech grzech zginie wasz od ognia

Drobna postać niknie w tłumie

"Wariat!" - krzyczą - "Wódka płonie!"

Nikt protestu nie rozumie

On w płomieniach trwa samotnie

Nie, nie gaście żaru tego

Dla was jego jest cierpienie

Przez was na śmierć skazanego

On narodu był sumieniem

                     *   *   *

"Ty, Marysiu, nie płacz po mnie

Dzieci dobrze nam wychowaj

Polec w walce musi żołnierz

By miliony uratować

Mnie już nikt, nic nie pomoże

Piszę w drodze, trochę krzywo

Czuję spokój, jest mi dobrze

Tylko... krzyk czy mój usłyszą?"

2011