Rośliśmy obok, na tych ulicach
Po których teraz chodzić mi ciężko
Nie znałem ciebie przez większość życia
Gdy się zjawiłaś, odeszłaś prędko
Gdy lat dwadzieścia, siedem miesięcy
Dwadzieścia dziewięć dni tu przeżyłem
Straciłem ciebie i w sen przeklęty
Zapadłem, w którym samotnię żyję
Czasami zbłądzę pod dom twój pusty
Sam żyć wciąż muszę, umrzeć nie mogąc
Czułem, że zawsze byłem intruzem
Nigdy nie miałem w życiu nikogo
Jestem sam, całkiem sam, zawsze sam
I nigdy nikogo nie miałem
Żyjąc samotnie we śnie wciąż trwam
I śnię, że ciebie w nim miałem
2011
inspiracja/ parafraza: The Smiths
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz